04. Sebeb-i Med

Harf-i medden sonra gelip,  bir elif miktarından daha fazla çekmeyi gerektiren harf ve alamete  “Sebeb-i med” denir.
Sebeb-i med İki kısma ayrılır:
1.Hemze:   2.Sükûn:
 
Hemze:
Harekesi olan  Elif 'e hemze denir. Kelime başında uzun hemze (ا), kelime ortası veya sonunda kısa (kırık) hemze (ء) şeklinde yazılır.

Sükûn:
Harekesizlik demektir, alameti de cezim ( —ْ ) dediğimiz işarettir.
Harekesiz harfe “sakin harf” denir.

Sükûn da İki kısma ayrılır:   1. Sükûn-i lâzım     2. Sükûn-i ârız

Sükûn-i lâzım (kalıcı sükûn) :

Kur'an okunurken hem geçildiği, hem de durulduğu zaman okunan sükûna sükûn-i lâzım denir. Cezimli ve şeddeli harflerdeki sükûn, sükûn-i lâzımdır.

Sükûn-i ârız (geçici sükûn):

Herhangi bir yerde durulduğu zaman ortaya çıkan, geçildiğinde kaybolan sükûna sükûn-i ârız denir.

03. Medd-i Tabii

MEDD-İ TABİİ (Asli med, zati med, tabii med)

Bir kelimede harfi med bulunup sebebi med bulunmaz ise medd-i tabii olur

2. Ders Harf-i Med:

HARF-İ MED

Sözlükte med: “Uzatmak” demektir.

Istılahta: Med veya lin harflerinden birisi ile sesi uzatmaya med denir.

1. Tecvidin Tanımı:

Tecvid Sözlükte; “Bir şeyi süslemek”, “güzel ve hoşça yapmak” anlamlarına gelir.

Istılahta; "Kur'an-ı Kerim'i güzel bir biçimde okumak için uyulması gereken kuralları içeren ilim” dir.

وَ هُوَ اِعْطاَءُ الْحُرُوفِ حَقَّهاَ مِن كُلِّ صِفَةٍ وَمُسْتَحَقَّهاَ وَ رَدَّ كُلِّ وَاحِدٍلاَِصْلِهِ